اثربخشی روان درمانی شناختی دیدگاه مایکل فریش در پیشگیری از عود و بهبود دشواری در تنظیم هیجان معتادان تحت درمان نگه دارنده متادون

پژوهش حاضر، باهدف بررسی تأثیر روان درمانی شناختی دیدگاه مایکل فریش بر دشواری در تنظیم هیجان و پیشگیری از عود افراد معتاد تحت درمان نگه دارنده متادون انجام گرفت. این پژوهش ازنظر نوع هدف کاربردی و ازلحاظ اجرا نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه مردان معتاد به مواد افیونی تحت درمان نگه دارنده ی متادون مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد آرامش شهر یزد در تابستان سال 1393 بود. نمونه پژوهش شامل 30 مرد بود که از بین داوطلبین شرکت در پژوهش، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد مستقر شدند. اعضای گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه تحت آموزش به شیوه روان درمانی شناختی دیدگاه مایکل فریش قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان (ders) بود. همچنین در پس آزمون از هر دو گروه آزمایش و کنترل آزمون سنجش مورفین در ادرار به عمل آمد. داده ها توسط نرم افزار spss نسخه 18 و روش آماری تحلیل کوواریانس و خی دو تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین نمرات دشواری در تنظیم هیجان گروه آزمایش و شاهد در مرحله پس آزمون وجود داشت (05/0 > p). علاوه بر این میزان عود به مصرف مواد در افراد شرکت کننده در گروه تحت روان درمانی شناختی دیدگاه مایکل فریش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود. یافته های پژوهش حاضر، گواهی بر مفید و موثر بودن روان درمانی شناختی مبتنی بر دیدگاه مایکل فریش، در کاهش دشواری در تنظیم هیجان و پیشگیری از عود به مصرف مواد مخدر در معتادان تحت درمان نگه دارنده ی متادون بود.